🐈‍⬛ Czy Pacjent Ma Prawo Do Sanatorium Po Operacji Prostaty

3. W ciągu kilku miesięcy po operacji PSA może ciągle spadać, może delikatnie fluktuować, ważne, by nie było stałego wzrostu. Powodem tego mogą być pozostałości zdrowej tkanki prostaty, np. na oszczędzonych pęczkach nerwowo-naczyniowych. One są wrośnięte w torebkę prostaty, a oskrobać ich wszak nie można.

Rak prostaty jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów nowotworowych wśród mężczyzn w naszym kraju. Spowodowane jest to nie tyle problemami w leczeniu, lecz raczej późnym diagnozowaniem związanym z intymnym charakterem problemu. Mężczyźni nierzadko wstydzą się zgłosić do lekarza z objawami łagodnego rozrostu stercza, licząc na poprawę sytuacji. W niektórych sytuacjach przerost prostaty okazuje się jednak spowodowany komórkami nowotworowymi. Wtedy konieczna może okazać się operacja. Z jakimi powikłaniami może wiązać się terapia, a także na czym polega rehabilitacja po zabiegu? Leczenie raka prostaty Wybór terapii zawsze dostosowany jest do konkretnego przypadku – w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu, a także jego umiejscowienia i ewentualnych przerzutów oraz estymowanego czasu życia pacjenta. Biorąc pod uwagę wyniki badań diagnostycznych, nowotwór może zostać sklasyfikowany jako: rak prostaty z niskim ryzykiem, rak prostaty pośredniego ryzyka, rak prostaty z wysokim ryzykiem. Rak o niskim ryzyku zwykle nie jest leczony w sposób radykalny, a jedynie obserwowany przez specjalistę. Lekarz, który zauważa rozwój choroby, rozpoczyna odpowiednie leczenie. Radykalne leczenie chirurgiczne wprowadzane jest wtedy, gdy rak pośredniego bądź wysokiego ryzyka umiejscowiony jest wyłącznie w sterczu, bez przerzutów. Wykonywanymi zabiegami są prostatektomia radykalna polegająca na usunięciu gruczołu krokowego, a czasem także węzłów chłonnych. To metoda wykonywana laparoskopowo, poprzez kilka nacięć. Radykalna prostatektomia może być wykonywana także z dostępu załonowego, poprzez nacięcie powłok brzusznych. Jednak operacja laparoskopowa jest znacznie mniej inwazyjna i może pozwolić na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań. Jeśli pacjent nie klasyfikuje się do leczenia operacyjnego, na przykład z powodu nowotworu naciekającego i z przerzutami, stosowana jest metoda hormonalna. Operacyjne leczenie raka prostaty najczęściej jest łączone z radioterapią – napromieniowaniem bądź brachyterapią, czyli wprowadzeniem radioizotopu do gruczołu stercza. To metody stosowane przy raku z wysokim ryzykiem. Powikłania po operacji prostaty Radykalna prostatektomia nadal jest jednak najczęstszą metodą leczenia raka prostaty. Wielu pacjentów nie zdaje sobie jednak sprawy, że operacja to nie koniec terapii. Pozostaje jeszcze rehabilitacja, która ma na celu zmniejszenie występujących powikłań. Nietrzymanie moczu po operacji prostaty Nietrzymanie moczu jest jednym z najczęściej występujących powikłań po radykalnej prostatektomii. Występuje ono właściwie u wszystkich mężczyzn, którzy przeszli operacyjny zabieg usunięcia prostaty, jednak pojawia się także u osób po naświetlaniach. W trakcie operacji dochodzi bowiem do uszkodzenia aparatu zwieraczowego cewki, który odpowiada za utrzymanie moczu w pęcherzu a także do osłabienia mięśni dna miednicy. W zależności od uszkodzenia można zauważyć mimowolny wyciek kilku kropli moczu bądź nawet całkowitą niezdolność do utrzymania zawartości pęcherza. Do popuszczania moczu dochodzi zwykle w sytuacjach, które zwiększają ciśnienie w jamie brzusznej – podczas śmiechu, kaszlu, kichania czy wysiłku. Mamy wtedy do czynienia z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Wyciek następuje bez ostrzeżenia, parcie na pęcherz nie jest odczuwalne. Może to zwiększać poczucie bezsilności u chorego, który po trudnej operacji nadal musi borykać się z jej konsekwencjami. Należy jednak podkreślić, iż większość pacjentów wraca do zdrowia po 6-12 miesiącach od operacji. Z czasem stan osłabionych mięśni dna miednicy poprawia się, jednak aby wspierać ich powrót do zdrowia konieczna jest rehabilitacja. Mężczyźni z problemem nietrzymania moczu powinni także pamiętać o utrzymaniu odpowiedniej higieny, która pozwala na zwiększenie komfortu i łatwiejszy powrót do codziennego życia. Umożliwiają to przede wszystkim wkładki urologiczne dla mężczyzn, które chronią przed wilgocią, co zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji intymnych. Dodatkowo, dzięki zawartości superabsorbentu, neutralizują nieprzyjemny zapach amoniaku, będący jedną z przyczyn wycofania się z życia społecznego osób z nietrzymaniem moczu. Wkładki urologiczne są dyskretne i wygodne, przyklejane do bielizny, co zmniejsza wstyd nierzadko związany z noszeniem wyrobów chłonnych. Zaburzenia erekcji po operacji prostaty Operacja prostaty jest dla mężczyzn niezwykle kłopotliwa także przez wzgląd na lęk przed utratą zdrowia seksualnego – możliwości osiągnięcia erekcji. Problemy w tej kwestii związane są z uszkodzeniem nerwów, które odpowiedzialne są za wzwód prącia i jego utrzymanie. Nerwy kontrolujące erekcję przebiegają bowiem bardzo blisko stercza, dlatego istnieje duże ryzyko czasowej bądź trwałej impotencji. Odzyskanie zdolności seksualnej po radykalnej prostatektomii może potrwać miesiące bądź lata. W sytuacji, w której zdolność do utrzymania erekcji powraca, możliwe jest osiągnięcie orgazmu, jednak bez wytrysku. Dlatego też po operacji usunięcia prostaty niemożliwe jest stanie się biologicznym ojcem. W celu poprawienia stanu zdrowia osoby po operacji radykalnej prostatektomii konieczne jest przeprowadzenie rehabilitacji. Rehabilitacja po usunięciu prostaty Rehabilitacja po operacji usunięcia stercza umożliwia znaczną poprawę zdrowia i komfortu życia chorego – przede wszystkim wpływa na redukcję problemu nietrzymania moczu, a także może prowadzić do regeneracji nerwów odpowiadających za utrzymanie erekcji. Rehabilitacja rozpoczyna się najczęściej cztery tygodnie po wykonaniu zabiegu. Umożliwia poprawne lokalizowanie mięśni dna miednicy i efektywne ćwiczenie ich pod okiem fizjoterapeutów. Początkowo ćwiczenia odbywają się na leżąco, jednak z czasem można wykonywać je także w pozycji siedzącej czy na stojąco. Ćwiczenia mięśni Kegla pozwalają na szybsze przywrócenie prawidłowej pracy zwieracza cewki. Należy wykonywać je każdego dnia, kilka razy dziennie – regularność jest w tej kwestii niezwykle istotna. Po kilku tygodniach treningu można zauważyć niewielką poprawę, która jest najlepszą motywacją. W trakcie ćwiczeń może dojść także do mimowolnego wycieku moczu, dlatego w tym czasie także należy zabezpieczać się wkładkami urologicznymi dla mężczyzn. Rehabilitacja ma także na celu poprawę życia seksualnego osoby po zabiegu. Wspierają regenerację nerwów odpowiedzialnych za utrzymanie erekcji, a także pomagają w utrzymaniu prawidłowej czynności mięśni i naczyń krwionośnych. Czas rehabilitacji po usunięciu prostaty zależny jest od stanu zdrowia osoby po zabiegu. Jednak, jak wspominaliśmy, pełne pozbycie się nietrzymania moczu ustępuje najczęściej maksymalnie po 12 miesiącach. W przypadku problemów z erekcją kwestia jest zależna od stopnia uszkodzenia nerwów. Nie zmienia to jednak faktu, że rehabilitacja ma bardzo pozytywny wpływ zarówno na zdrowie fizyczne jak i psychiczne chorego. Operacja prostaty może być koniecznym zabiegiem po wykryciu nowotworu stercza. Jednak nie oznacza ona wyroku. Odsetek przeżywalności jest niezwykle wysoki, wynosi prawie 99% po 5 latach. Jednak zabieg wiąże się także z powikłaniami, które utrudniają życie i zmniejszają jego komfort. Dlatego tak istotne jest, by nie rezygnować z rehabilitacji, która zwiększa szansę na szybsze wyzdrowienie.

↳ Nasze prawa po operacji; ↳ Prawo do sanatorium po operacji; ↳ Prawa do zasiłków i odszkodowań po operacji; ↳ Z rakiem można wygrać; ↳ Genetyczne predyspozycje zachorowania na raka - bądź czujna! ↳ Powikłania po operacji i leczeniu; ↳ Radioterapia, chemioterapia; ↳ Wygrywamy z rakiem

Pytanie badawcze Jaka jest skuteczność zabiegów przywracających mężczyznom zdolność do erekcji po operacji raka prostaty? Wprowadzenie Wielu mężczyzn po usunięciu prostaty z powodu raka ma problemy z erekcją. Badania sugerują, że przyjmowanie niektórych leków lub stosowanie urządzeń pomagających w erekcji może wpłynąć u mężczyzn na poprawę w szybszym i lepszym powrocie do zdrowia przy regularnym, zaplanowanym stosowaniu (np. codziennie lub dwa razy w tygodniu) w porównaniu ze stosowaniem doraźnym. Nie jest jednak jasne, jaka jest skuteczność tych zabiegów w rzeczywistości. Charakterystyka badań Uwzględniliśmy osiem randomizowanych badań (badania kliniczne, w których osoby są losowo umieszczane w jednej z dwóch lub więcej grup terapeutycznych) obejmujących 1699 uczestników. W pięciu badaniach oceniano przyjmowanie inhibitorów fosfodiesterazy (rodzaj leku) zgodnie z harmonogramem w porównaniu z brakiem leczenia lub placebo (lek pozorowany, nie wywiera efektu). W dwóch badaniach porównano stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy przyjmowanych codziennie lub w razie potrzeby. W jednym badaniu porównano codzienne stosowanie inhibitora fosfodiesterazy oraz leku zwanego prostaglandyna E1, który jest aplikowany na czubek penisa jak czopek. Główne wyniki tego przeglądu, które naszym zdaniem były najważniejsze dla mężczyzn, to samoocena erekcji (samoocena potencji), ocena jakości erekcji oparta na specjalistycznym kwestionariuszu erekcji i obecność poważnych działań niepożądanych. Główne wyniki Stwierdziliśmy, że mężczyźni stosujący badane leki zgodnie z harmonogramem, mogli mieć podobną samoocenę erekcji i jakość erekcji (ocenioną na podstawie wypełnionych przez nich kwestionariuszy) w porównaniu z mężczyznami, którzy nie przyjmowali regularnie żadnych leków lub stosowali je w razie potrzeby. Porównywane grupy miały również podobną częstość poważnych skutków ubocznych i podobny wskaźnik rezygnacji z udziału w badaniu przed jego zakończeniem. Jednak jesteśmy bardzo niepewni co do wyciągniętych wniosków. Ze względu na brak danych nie byliśmy w stanie ocenić, czy wyniki te byłyby różne w innych grupach mężczyzn, w zależności od tego, czy chirurg starał się zachować nerwy pomagające w erekcji czy nie, w oparciu o wiek mężczyzn oraz to jak dobrze oceniali swoje erekcje wcześniej. Wiarygodność danych naukowych Jakość danych naukowych w przypadku większości głównych wyników była bardzo niska. Oznacza to, że jesteśmy bardzo niepewni co do wyników sformułowanych w niniejszym przeglądzie. Dalsze badania prawdopodobnie zmienią przedstawione do tłumaczenia: Tłumaczenie: Joanna Zając Redakcja: Małgorzata Kołcz

4. Operacja raka prostaty. Operacja raka prostaty może zostać przeprowadzona w sytuacji, gdy zmiana nowotworowa ogranicza się do stercza. Specjaliści u chorych na raka gruczołu krokowego najczęściej wykonują prostatektomię radykalną lub laparoskopię z wycięciem stercza oraz pęcherzyków nasiennych lub węzłów chłonnych.

Rekonwalescencja po operacji TURP - czas zwolnienia lekarskiego po zabiegu Mam 50 lat i mam mieć zabieg wycięcia prostaty przez cewkę - TURP. Chciałem się zapytać jakie są skutki uboczne po tym zabiegu i ile jest zwolnienia lekarskiego. Jestem kierowcą autobusu i chciałbym zaplanować sobie pracę po ewentualnym zabiegu Odpowiedź zespołu Rekonwalescencja po przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego jest różna u różnych chorych. Najczęściej powrót do normalnej aktywności fizycznej zajmuje około 4 tygodni. Najbardziej uporczywym objawem po zabiegu jest nadreaktywność pęcherza moczowego skutkująca częstomoczem. Najczęściej powrót do pracy zawodowej możliwy jest po 3-4 tygodniach. Polecane artykuły Polecane filmy

Jeśli pacjent otrzymał odmowę wyjazdu do sanatorium z NFZ, istnieją pewne kroki, które może podjąć. Oto kilka zaleceń: Konsultacja z lekarzem – pacjent powinien skonsultować się z lekarzem prowadzącym w celu omówienia odmowy i poszukiwania innych opcji leczenia. Wnioskowanie ponownie – w niektórych przypadkach możliwe jest

Kontynencja czyli trzymanie moczu Każdy zabieg w obrębie prostaty wiąże się z mniejszym lub większym ryzykiem wystąpienia pooperacyjnego wysiłkowego nietrzymania moczu. W przypadku operacji da Vinci, a szczególnie w modyfikacji SMART jest ono minimalne (poniżej 9 %), zależy przede wszystkim od umiejętności i doświadczenia urologa ale również od pacjenta. Ordynator Kliniki Urologii Szpitala Medicover w Warszawie Dyrektor PCUR Profesor Wizytujący i Proctor da Vinci Wieloletni Ordynator Kliniki Urologii w Gronau Specjalista Urolog Do czynników mających wpływ na pooperacyjne trzymanie moczu należą: Sposób, jakość wykonania operacji: Zachowanie fizjologicznie czynnej, wąskiej szyi pęcherza Obustronne „oszczędzenie” siatki naczyniowo-nerwowej (tzw. pęczków) Wymodelowanie i zachowanie długiego kikuta cewki moczowej Rekonstrukcja aparatu podwieszającego cewkę moczową Precyzja wykonania beznapięciowego zespolenia pęcherzowo-cewkowego (tzw. anastomozy) Nienaruszenie włókien mięśnia zwieracza cewki moczowej Wiek pacjenta – średni wiek pacjenta żyjącego z rakiem prostaty wynosi 67 lat. Choroba dotyka jednak zarówno dużo młodszych jak i starszych pacjentów. Z racji normalnych procesów fizjologicznych związanych ze starzeniem jakość operowanych tkanek z wiekiem pogarsza się, co ma negatywny wpływ na pooperacyjne trzymanie moczu. Waga pacjenta – otyłość (BMI>30) jest dodatkowym czynnikiem ryzyka wystąpienia wysiłkowego nietrzymania moczu. Obrazowo dodatkowe kilogramy „naciskają” na pęcherz powodując w nim wzrost ciśnienia, jeśli to ciśnienie przekroczy zdolność oporu zwieracza, może dojść do utraty pewnej ilości moczu. Operacja prostaty jest zabiegiem planowym, tzn. pacjent prawie zawsze ma kilka tygodni na przygotowanie do niej. W przypadku otyłości prosimy pacjentów o zadanie sobie trudu redukcji wagi ciała o 10%. Sukces przekłada się na redukcję ryzyka komplikacji a także poprawia szansę na powrót do sprawności seksualnej oraz przyczynia się do zmniejszenia ryzyka zachorowania na cukrzycę, chorobę wieńcową serca czy udar mózgu a zatem do dłuższego życia w lepszym zdrowiu. Stadium zaawansowania choroby – w przypadku nowotworów lokalnie zaawansowanych, przekraczających torebkę prostaty, naciekających pęcherz lub cewkę moczową operacja musi zostać rozszerzona, gdyż najważniejsze jest możliwie całkowite usunięcie nowotworu. W tych przypadkach ryzyko nietrzymania moczu jest wyższe niż w przypadku nowotworów wcześniej wykrytych Choroby towarzyszące – np. cukrzyca, neuropatia, overactive Bladder. Rehabilitacja – wykonywanie ćwiczeń mięśnia zwieracza cewki, tzw. mięśni Kegla.

Od momentu umówienia wizyty, musisz w ciągu 14 dni dostarczyć skierowanie. Na kolejną wizytę umawia Cię lekarz specjalista. Nie ma na to wpływu osoba w rejestracji. Jeśli jesteś przewlekle chory, nie musisz regularnie aktualizować skierowania. Przeczytaj więcej na temat tego, jak znaleźć wolny termin do lekarza.

Operacyjne leczenie nowotworu prostaty wdraża się dopiero przy jego średnim bądź wysokim stopniu ryzyka, gdy komórki zmienione chorobowo znajdują się jedynie w prostacie i nie dały jeszcze przerzutów. W takiej sytuacji przeprowadza się laparoskopowe usunięcie stercza i ewentualnie węzłów chłonnych zlokalizowanych w pobliżu. Zabieg ten można przeprowadzić również poprzez powłoki brzuszne, jednak jeśli można tego uniknąć, stosuje się metodę laparoskopową ze względu na jej znacznie mniejszą inwazyjność. W przypadku operacyjnego leczenia zmian nowotworowych prostaty, wprowadza się również radioterapię w postaci brachyterapii bądź napromieniowywania. Najczęściej stosuje się je przy chorobie o wysokim stopniu prostaty ile dni w szpitalu?Długość leczenia ambulatoryjnego jest w dużej mierze uzależniona od ogólnego stanu pacjenta, stopnia powodzenia operacji, a także nasilenia objawów. Ciężko jest jednoznacznie stwierdzić, ile czasu chory spędzi w szpitalu, bowiem to każdorazowo decyzja lekarza pacjentów, którzy nie klasyfikują się do leczenia operacyjnego, wdraża się terapię po operacji prostaty turpProstatektomia to najczęściej stosowana metoda leczenia raka prostaty, po której konieczne jest podjęcie rehabilitacji w celu powrotu do pełnego zdrowia. Zdarzają się między innymi krwawienia po operacji prostaty. Każdy niepokojący objaw należy bezwzględnie skonsultować z lekarzem. Wśród najczęstszych powikłań pooperacyjnych wskazać można:1. kłopoty z erekcją – mogą wystąpić, gdyż gruczoł krokowy znajduje się bardzo blisko nerwów odpowiadających za wzwód. Zdarza się, że problem zanika po rehabilitacji, jednak po usunięciu prostaty niemożliwe jest zostanie biologicznym ojcem w związku z tym, że wytrysk nie jest możliwy;2. nietrzymanie moczu – to najczęstsza konsekwencja operacji usunięcia prostaty i pojawia się właściwie u każdego mężczyzny. Aby pozbyć się tej przykrej konsekwencji leczenia, należy podjąć po zabiegu zazwyczaj rozpoczyna się około miesiąca po zabiegu i jest ukierunkowana na poprawę komfortu życia. Ma za zadanie poprawić lokalizowanie mięśni dna miednicy, a ćwiczenia mięśni Kegla wykonywane regularnie – prowadzą do znacznej poprawy ogólnego stanu pacjenta.

Po każdej operacji usunięcia prostaty wystąpienie zaburzeń erekcji jest dość powszechne zarówno w okresie bezpośrednio po zabiegu, jak i w ciągu kilku miesięcy po nim. Niemniej jednak, w przypadku operacji robotycznej trwałe uszkodzenia zdrowych nerwów są rzadkie o ile nerw nie był zajęty przez nowotwór. Powrót do aktywności

Techniki zabiegowe leczenia chorób prostaty były pierwszymi skutecznymi formami walki z chorobami tego gruczołu. Nim rozwinęły się skuteczne formy leczenia farmakologicznego, to właśnie chirurgia rozwiązywała problemy pacjentów z chorobami stercza. Obecnie leczenie farmakologiczne łagodnego rozrostu gruczołu krokowego to tzw. leczenie pierwszego rzutu. Dopiero kiedy jest ono nieskuteczne, a pacjent doświadcza poważnych dolegliwości, kieruje się chorego na operację. Lekarz wybiera zawsze metodę najmniej inwazyjną i możliwą do zastosowania u konkretnego chorego. spis treści 1. Charakterystyka prostaty 2. Objawy mogące sugerować choroby prostaty 3. Operacja prostaty 4. Prostatektomia, czyli wycięcie gruczołu krokowego Zalecenia dla pacjenta po prostatektomii 5. Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP) 6. Kastracja chirurgiczna 7. Mikrochirurgia laserowa 8. Adenomektomia 9. Możliwe powikłania po operacji prostaty rozwiń 1. Charakterystyka prostaty Prostata to gruczoł produkujący płyn nasienny, bazę dla spermy, w której unoszą się plemniki produkowane w jądrach. Płyn nasienny to lepki, mleczny płyn, składający się z kwasów i enzymów. Stanowi on około 15% całkowitej objętości nasienia. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak leczyć raka prostaty?" Gruczoł krokowy znajduje się blisko pęcherza moczowego i otacza cewkę moczową, dlatego też, kiedy prostata się powiększa albo zaczyna na niej rosnąć nowotwór, głównym objawem są problemy z oddawaniem moczu. W przypadku raka prostaty najlepiej nie czekać na pierwsze objawy, bo mogą się one pojawić zbyt późno. Każdy mężczyzna powinien się regularnie badać (raka prostaty wykryje badanie per rectum u urologa oraz badanie w kierunku PSA). 2. Objawy mogące sugerować choroby prostaty Pierwszoplanowymi objawami chorób prostaty są zaburzenia dyzuryczne. Pacjent odczuwa je jako zmniejszenie strumienia i częste oddawanie moczu, strumień moczu przerywany, ból w trakcie mikcji oraz nietrzymanie moczu. Ponadto występuje często ból w okolicy krocza, a także krew w moczu lub nasieniu. W przypadku wystąpienia któregoś z tych objawów należy zgłosić się do lekarza urologa, który wykona badanie palpacyjne per rectum gruczołu krokowego oraz zleci badanie poziomu hormonu PSA - charakterystycznego dla gruczołu krokowego, wykorzystywanego także do monitoringu leczenia. 3. Operacja prostaty Operacja prostaty przeprowadzana jest u pacjentów, którzy borykają się z przerostem lub nowotworem prostaty. Wśród najczęściej wykonywach operacji prostaty można wyróżnić: prostatektomię radykalną, przezcewkową resekcję gruczołu krokowego (TURP), mikrochirurgię laserową, adenomektomię. 4. Prostatektomia, czyli wycięcie gruczołu krokowego Wycięcie gruczołu krokowego (prostatektomia radykalna) to zabieg wykonywany w przypadku chorób prostaty, które nie reagują na leczenie farmakologiczne. Do prostatektomii kwalifikują się mężczyźni, z rakiem prostaty, będący przed 70. rokiem życia i mający PSA niższe niż 21 ng/ml. Wycięcie gruczołu krokowego przeprowadza się najczęściej w przypadku raka prostaty - wtedy razem z rakiem usuwa się cały gruczoł. Wczesne rozpoznanie i leczenie nowotworu gruczołu krokowego polepsza rokowanie i skuteczność zastosowanego leczenia i zwiększa szanse na powrót do zdrowia. Przed zabiegiem chirurgicznym lekarz musi stwierdzić zaawansowanie choroby prostaty. Oprócz badania PSA wykonywane są tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny oraz scyntygrafia kości. Wycięcie gruczołu krokowego przeprowadza się pod narkozą, czyli w znieczuleniu ogólnym. Chirurg robi nacięcie na podbrzuszu pacjenta, może też przeprowadzić ten zabieg przez krocze. Usuwany jest rak gruczołu krokowego oraz cała prostata, razem z pęcherzykami nasiennymi. Gdy usuwana jest całość gruczołu krokowego, operacja nosi nazwę radykalnej prostatektomii. Po usunięciu łączy się cewkę moczową z pęcherzem, od razu wprowadza się także cewnik, który umożliwia oddawanie moczu po operacji. Potrzebny będzie on pacjentowi jeszcze przez 2-3 tygodnie. Ponadto po zabiegu do żyły mężczyzny wkłuwany zostaje wenflon, przez który podawane będą stale leki przeciwbólowe. Prostatektomia trwa od 1 do 3 godzin. Rekonwalescencja wymaga kilkudniowego pobytu w szpitalu. Zalecenia dla pacjenta po prostatektomii Dobę po prostatektomii pacjent może jedynie przyjmować płyny (co najmniej 2,5 litra na dobę), następnie pokarmy płynne. Po jakimś czasie dieta powinna zostać wzbogacona o jedzenie wysokobiałkowe. W trakcie trwania operacji przy pęcherzu znajduje się cewnik Foley'a, który usuwa się dopiero 2 tygodnie po zabiegu. Do operowanych miejsc są podłączane dreny, które oczyszczają owo miejsce z krwi, moczu i wysięku. Dreny odłączone zostają drugiego dnia po operacji. Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa lub zapalenie płuc to częste powikłania po operacji. Żeby im zapobiec, pacjent powinien przyjmować heparynę drobnocząsteczkową, bandażować kończyny dolne i jak najszybciej zacząć się poruszać. W celu profilaktycznym wskazane jest wykonywanie ćwiczeń oddechowych i ćwiczeń mięśni Kegla. Po operacji gruczołu krokowego pacjent może cierpieć na nietrzymanie moczu. Wzmocnione mięśnie Kegla pomogą zapanować nad pęcherzem moczowym. Mężczyzna po takiej operacji nie powinien się przemęczać, a szczególnie podnosić ciężarów. Cała rekonwalescencja trwa około 2 miesiące. Po wycięciu gruczołu krokowego należy zgłosić się do lekarza na badania kontrolne. 5. Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP) Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego TURP uchodzi za tzw. „złoty standard” w chirurgicznym leczeniu łagodnego rozrostu prostaty (BPH). Zabieg ten wykonuje się za pomocą instrumentu, zwanego resektoskopem, zasilanego urządzeniem dostarczającym prąd. W skład resektoskopu wchodzi zestaw optyczny z mikrosoczewkami. Umożliwia oglądanie przebiegu operacji bezpośrednio przez chirurga lub na ekranie monitora dzięki przesyłaniu obrazu z wnętrza ciała za pomocą mikrokamery. Resektoskop jest zaopatrzony w światłowód, który oświetla operowane miejsce. Instrument wprowadza się do cewki moczowej mężczyzny znajdującej się w prąciu, dochodząc aż do pęcherza. Należy tu podkreślić, że zabieg jest bezbolesny, a pacjent jest przytomny i ma tylko znieczuloną dolną połowę ciała. Przekrój urządzenia jest niewielki, dostosowany do średnicy cewki moczowej. Aby uchronić cewkę moczową przed uszkodzeniami, stosuje się nawilżający ochronny żel. Po obejrzeniu od środka stanu prostaty, cewki moczowej i pęcherza moczowego lekarz, odpowiednio sterując urządzeniem ręcznie oraz za pomocą pedałów uruchamiających prąd do cięcia i koagulacji, wycina tkankę gruczołu krokowego, która do tej pory rozrastając się zwężała światło cewki moczowej, co powodowało kłopoty z oddawaniem moczu. Urolog usuwa stopniowo cały miąższ gruczołu krokowego, pozostawiając jedynie jego zewnętrzne ściany, czyli tzw. torebkę chirurgiczną. W ten sposób unika się ponownego rozrostu tego narządu i powrotu dolegliwości. Lekarz stara się nie uszkodzić zewnętrznego zwieracza cewki moczowej, który umożliwia utrzymywanie moczu w pęcherzu. W środkowej części gruczołu powstaje szeroka jama, która będzie teraz pełnić funkcję kanału moczowego. Zabieg TURP jest mniej inwazyjny niż tradycyjna operacja "otwarta", dolegliwości po zabiegu są mniejsze, a pacjent krócej przebywa w szpitalu. 6. Kastracja chirurgiczna Orchiektomia (orchidektomia) jest zabiegiem operacyjnym, mającym na celu usunięcie, w zależności od przyczyny operacji, jednego lub obu jąder męskich. Kastracja chirurgiczna jest jedną z najskuteczniejszych metod walki z zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego. Niskie stężenie testosteronu osiągane jest w ten sposób szybciej niż w przypadku kastracji antyandrogenowej. Do orchiektomii istnieje także kilka innych wskazań, nowotwór jądra czy jego uraz. 7. Mikrochirurgia laserowa Mikrochirurgia laserowa to obecnie nowa, ale szybko rozwijająca się gałąź urologii operacyjnej. Zastosowanie laserów do leczenia łagodnego rozrostu prostaty nie mniej skuteczne od elektroresekcji (TURP), i równie, a może nawet bardziej, bezpieczne. Biorąc pod uwagę drogi sprzęt, metody te nie są bardzo upowszechnione. 8. Adenomektomia Adenomektomia, nazywana również prostatektomią prostą, jest zabiegiem o długiej historii i uznanej wartości w leczeniu łagodnego rozrostu prostaty. Istnieje ponad trzydzieści modyfikacji adenomektomii, różniących się przede wszystkim techniką hemostazy loży po wyłuszczonej tkance gruczołowej oraz drogą dostępu chirurgicznego. Rozwój technik endoskopowych sprawił, że TURP to operacja z wyboru w przypadku opornego na leczenie łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Do adenomektomii kwalifikuje się dopiero pacjentów, u których nie ma możliwości wykonania zabiegu przezcewkowego lub u tych chorych, u których istnieją wskazania do metody otwartej. 9. Możliwe powikłania po operacji prostaty U pacjentów po operacji prostaty mogą pojawić się powikłania, takie jak: nietrzymanie moczu (ok. 3% pacjentów); przetoka moczowa; nawrót raka prostaty. Jednym z najczęstszych powikłań operacji gruczołu krokowego jest również impotencja, która dotyka około 50 procent pacjentów. Ryzyko uszkodzenia struktur znajdujących się w pobliżu prostaty i wpływających na mechanizm erekcji jest stosunkowo duże. Konieczne jest uświadomienie sobie tego ryzyka przed operacją, gdyż rażąco może obniżyć ono jakość życia chorego. Operacyjne leczenie gruczołu krokowego może przyczynić się do niepłodności, jednak wiek pacjentów najczęściej poddawanych temu typu zabiegowi nie stanowi dla nich istotnego problemu, ponieważ zazwyczaj posiadają już potomstwo. Warto nadmienić, że bezpłodność po operacji prostaty wynika zarówno z zaburzeń wzwodu, uniemożliwiających odbycie stosunku seksualnego, jak i z powodu ejakulacji wstecznej do pęcherza moczowego. Powikłanie to może bezpośrednio wpłynąć na relacje pacjenta z partnerką. Problemy związane z erekcją skutecznie można wyleczyć stosując odpowiednie leki. Zakres powikłań, mogących pojawić się w wyniku operacji na prostacie jest podobny i niezależy od typu procedury zabiegowej. Jednak występują istotne różnice w częstości występowania tych powikłań – im bardziej bezpieczna metoda, tym szanse na wystąpienie konkretnych powikłań są minimalne. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Intensywne działania na rzecz pacjentów w Biurze Rzecznika Praw Pacjenta. Pomoc w uzyskaniu zadośćuczynienia za naruszenie prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych. Rzecznik Praw Pacjenta zaprasza pełnomocników ds. praw pacjenta na trzecie spotkanie online.

Sanatorium po leczeniu guza pęcherza moczowego - TURBT Po 18 miesiącach oczekiwania na sanatorium otrzymałam z NFZ pismo, że muszę dokonać uaktualnienia skierowania u lekarza rodzinnego. Leczenie sanatoryjne ma dotyczyć zabiegów wspomagających kręgosłup. Niestety rok temu lekarz stwierdził u mnie guz pęcherza moczowego i przeszłam zabieg TURBT. Wynik histopatologiczny: nieinwazyjny rak brodawkowaty niskiej złośliwości. Obecnie jest wszystko w porządku, jestem zdrowa, dlatego też, nie mogę zrozumieć tego, że lekarz rodzinny stwierdził, ze przebyta choroba jest przeciwwskazaniem do sanatorium i mogę spotkać się z odmową przyznania sanatorium. Czy zabiegi dotyczące kręgosłupa mogą mieć zły wpływ na moje zdrowie? Jakie zabiegi mogłabym stosować, a jakie ewentualnie byłyby niewskazane? Odpowiedź zespołu Przebyta przezcewkowa elektroresekcja guza pęcherza moczowego nie jest przeciwwskazaniem do leczenia sanatoryjnego. Warto w takim przypadku zgłosić się do urologa, który Panią prowadzi i poprosić o opinię na temat leczenia sanatoryjnego w Pani przypadku. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 13 lutego 2007 roku w sprawie zasad kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego - załącznik nr 1 przeciwwskazania ogólne i kardiologiczne do leczenia uzdrowiskowego pkt. 19 stanowi: stan w przebiegu leczenia operacyjnego lub zachowawczego czerniaka złośliwego, białaczki, ziarnicy złośliwej, chłoniaków złośliwych i nowotworów nerki, jeżeli leczenie uzdrowiskowe ma nastąpić przed upływem 5 lat, w przypadkach pozostałych chorób nowotworowych przed upływem 1 roku od zakończenia leczenia. Polecane artykuły Polecane filmy

Pacjent ma prawo do wyboru formy skorzystania z porady lekarskiej: wizyty osobistej czy teleporady. Odmowa wizyty osobistej przez lekarza POZ i narzucenie teleporady może nastąpić jedynie w kilku sytuacjach. Wizyta osobista. Lekarz nie ma prawa odmówić osobistej wizyty, gdy: Pacjent lub opiekun prawny nie zgadzają się na teleporadę.

Pytanie nadesłane do redakcji Witam! Jestem po zabiegu radykalnego usunięcia raka prostaty metodą laparoskopową. Jak szybko mógłbym wrócić do ćwiczeń fizycznych? (przed operacją aktywnie uprawiałem sport). W szczególności interesuje mnie jak szybko mógłbym zacząć biegać i podjąć ćwiczenia siłowe (kulturystyka). Dodatkowo chciałbym również zapytać, jak szybko należy zbadać kontrolnie PSA. Dziękuję z góry za odpowiedź. Odpowiedział dr n. med. Robert Drabczyk specjalista chorób wewnętrznych nefrolog Oddział Nefrologii i Stacja Dializ Szpital Wojewódzki, Bielsko-Biała Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Urologicznego antygen PSA powinien być niewykrywalny we krwi 6 tygodni po skutecznej radykalnej prostatektomii. Utrzymujące się zwiększone stężenie PSA oznacza, że pozostała pewna ilość tkanki produkującej PSA. Do zwykłej, codziennej aktywności można wrócić bardzo szybko i ograniczeniem jest tylko ból pooperacyjny. Z pytaniem „kiedy i w jakim zakresie można podjąć ćwiczenia fizyczne” należy zwrócić się do swojego urologa.

XO0avg.

4gb4dp3ubn.pages.dev/2

czy pacjent ma prawo do sanatorium po operacji prostaty